پروتز ها پوششی سیلیکونی دارند که قبلا داخل آن را با سرم نرماسالین پر می کردند. فایده این نوع سیلیکون آن بود که جراح می توانست پوشش سیلیکونی را لوله کرده (بدون آن که داخلش مایعی وجود داشته باشد) و از سوراخ کوچکی که روی پوست سینه ایجاد کرده بود به داخل سینه منتقل کند و بعد داخل محفظه سیلیکونی را از مایع پر کند، اما اشکال این نوع سیلیکون ها این بود که بیمار هنگام حرکت حس می کرد داخل سینه اش مشکی وجود دارد که از آب پر شده و تکان می خورد که احساس ناخوشایندی است. اشکال بعدی این بود که به مرور زمان ناحیه ای از پوشش سیلیکونی چروک خورده و از همان ناحیه پاره و سرم خالی می شد.